یادم باشد دیگر هرگز خاطره هایم را کند و کاو نکنم!

مثل آتش زیر خاکستر می ماند...

حساب از دستم در رفته...

چندمین بار است که با یاد نگاه آخرت آت

ش می گیرم...؟

دخترک برگشت

چه بزرگ شده بود

پرسیدم : پس کبریتهایت کو ؟

پوزخندی زد .
گونه اش آتش بود ، سرخ ، زرد ...
.........

گفتم : می خواهم امشب

با کبریتهای تو ، این سرزمین را به آتش بکشم !

دخترک نگاهی انداخت ، تنم لرزید ...

گفت : کبریت هایم را نخریدند

سالهاست تن می فروشم ...

 کانی

هه ر كاتی ده كه ومه بیری

وه كو روژانی جوانی

بو ساریژیزامه كانم

به ته نیا دیمه سه ركانی

زوخاوی دل هه ل ده ریژم بو ورده شه پولهكانی

ئه م بهسته یه بو ده خوینم بهلاوه ك یا به گورانی

كانی كانی تو جیژوانی پریه كانی

تو ئایونه ی ئاسمانی

خونی جه رگی چیا سه خت و بهر زه كانی

خوزگا ئه وه ی من ده ی زانم توش بیزانی كانی كانی

ده زانی بو زور دی مه لات؟

چون له لای تو بهجی ماون جی پی كانی

كانی كانی

تو شاهیدی پشكوتنی ئه وینیكی ئا سمانی

قاتلی من له توی دا شورد په ن جه كانی

خونی دلم تكاوه نیو ئاوی كانی

به ده م دزه ی ئه وینه وه

ده مردم و نه م دهزانی

كانی كانی كانی كانی

__________________________ ترجمه به فارسی

چشمه

هر زمانی بیادش می افتم

همچو روزگار جوانی

برای تسكین زخمهایم

تنهایی بهسر چشمه می روم

درد دلم رو بهدست موجهای كوچكش میسپارم

این شعر رو براش با دكلمه یا با آواز میخوانم

ای چشمه :تومیعادگاه فرشتگانی

تو آینه آسمانی

خون دل كوههای سخت و مرتفع هستی

ای چشمه : كاش آنچیزهای كه من می دانم تو هم می دانستی

چون جای پاهاش پیش تو بهجا مانده

ای چشمه : 
تو شاهد شكوفه دادن عشقی آسمانی بودی

قاتل من دستهایش را در تو شست

خون دلم در درون آب چشمه ریخت

به همراه خنده عشق

میمردم و نمی فهمیدم

ای چشمه ای چشمه

 دیگر آن مجنون سابق نیستم

آن بیابان گرد عاشق نیستم

اینک از اهل نسیم و سایه ام
با تب صحرا موافق نیستم

با سلامی با خیالی دل خوشم
در تکاپوی حقایق نیستم

بس کنید اصرار را، بی فایده ست
من برای عشق لایق نیستم

آنهايي كه هميشه بودند، هرگز نبودند
او كه هرگز نبود، هميشه بود
هميشه و در تمام لحظه‌ها
به او كه تمام دقايق عمرم را عطر‌آگين كرد
آنچنان كه
بعد از ساليان دراز
هنوز از شميم خوش آن لحظه‌ها سرشارم
و رد پايش هنوز در خواب‌هاي هر شب من….

 رویای با تو بودن را نمی توان نوشت نمی توان گفت و حتی نمیتوان سرود

با تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی

و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی در نداشتند

و…و من همچون غربت زده ایی در اغوش بی کران دریای بی کسی

به انتظار ساحل نگاهت می نشینم و می مانم تا ابد

وتا وقتی که شبنم زلال احساست زنگار غم را از وجودم بشوید

بانوی دریای من

کاش قلب وسعت می گرفت شمع با پروانه الفت می گرفت

کاش توی جاده های زندگی خنده هم از گریه سبقت می گرفت

 کاش می دانستی، من سکوتم حرف است،

حرف هایم حرف است،

خنده هایم، خنده هایم حرف است.

کاش می دانستی،

می توانم همه را پیش تو تفسیر کنم.

کاش می دانستی، کاش می فهمیدی،

کاش و صد کاش نمی ترسیدی که مبادا دل من پیش دلت گیر کند،

یا نگاهم تلی از عشق به دستان تو زنجیر کند.

من کمی زودتر از خیلی دیر،

مثل نور از شب چشم تو سفر خواهم کرد.

تو نترس، سایه ها بوی مرا سوی مشام تو نخواهند آورد.

کاش می دانستی،

چه غریبانه به دنبال دلم خواهی گشت،

در زمانی که برای غربتت سینه دلسوزی نیست.

تازه خواهی فهمید، مثل من عاشق مغرور شب افروزی نیست.

چه زیباســـــــــــــــــــــــــــــت
که تو تنــــــــها نیاز من باشی
و چه عاشــــــــــــــــقانه است
که تو تنـــــــــها آرزویم باشی
و چه رؤیـــــــــــــــــایی است
این لحظه های ناب عاشـــقی
و من همه زیبایی عاشقانه و رؤیایی را با فقط تو حس می کنم